Więź psa i człowieka

Po bardzo długiej przerwie powracam do pisania. Nie mam pojęcia czy ktoś ze starych czytelników jeszcze został ale dzisiaj przychodzę z postem ważnym a nawet bardzo ważnym. Tematem dzisiejszego wpisu jest więź, ale nie byle jaka więź. Tyczy się to przywiązania psa do człowieka jak i człowieka do psa...tylko kto do kogo jest bardziej przywiązany?

 Czy zastanawialiście się czasem nad tym czy wasz pies Was  kocha ? Czy posiada coś takiego jak uczucia i je okazuje ? Tutaj mogą i na pewno pojawią się podzielone zdania. Jedni powiedzą, że jak najbardziej, drudzy natomiast zaprzeczą i stwierdzą iż jest do niedorzeczne. Jeszcze inni wzruszą ramionami i sami nie będą umieli odpowiedzieć sobie na pytanie. Jaki ja mam do tego stosunek ? Wiecie co uważam, że pies na pewno mocno przywiązuje się do właściciela ale czy posiada "funkcję" kochania, raczej nie. Pies to zupełnie inaczej myślące stworzenie niż my-ludzie. Pies nie posiada czegoś takiego jak nienawiść czy chciwość. Jeżeli źle się zachowuje to albo przez działanie człowieka albo z powodu choroby. Pies tą miłość okazuje właśnie wiernością, zaufaniem do nas. Każdy pies jest inny jak i każdy człowiek różni się od siebie. Jeden pies będzie otwarty i jego wierność do właściciela szybko rozkwitnie, drugi zaś będzie bardziej zamknięty i trochę czasu to potrwa zanim oboje sobie zaufają.

Właśnie o tym chciałam dzisiaj napisać - o bezgranicznej wierności jak i pracy nad zaufaniem. Moja historia z Izaya jest ciężka. Na tyle obszerna, że nadaje się na kolejny wpis ;) Jednak co mogę teraz napisać to, to że praca z tym gronkiem nauczyła mnie dużo cierpliwości i determinacji. Kiedyś nie byłabym w stanie do takich poświęceń. Swoje życie zmieniłam i nadal zmieniam pod względem psa. Tutaj właśnie zaczyna się więź jeśli rezygnujesz z czegoś dla swojego psa. Dużo ludzi tego niestety nie potrafi, jeżeli wpadnie im w ręce trudny egzemplarz większość pozbędzie się problemu. Takie już są realia, smutne ale prawdziwe. Ja nie uciekam od problemów, fakt jest czasami ciężko aż ręce się załamują ale jeśli podjęło się decyzje aby pod swój dach przyjąć żywą istotę to nie można pozbyć się jej jak zabawki gdy napotykają nas trudności. Czasem klnę, załamuję się i uważam iż nie podołam ale każdy mały progres motywuje mnie tak bardzo, że zapominam o ciężkich momentach i dążę dalej do celu. To jest własnie przywiązanie, moje przywiązanie do psa. To teraz jakie przywiązanie ma mój pies do mnie ? Tutaj zaczynają się schody, ponieważ egzemplarz trudny, krnąbrny i polemiczny. Aby on mi zaufał to ja muszę od siebie dać więcej niż 100% i wiecie co, to mnie cieczy. Bo tak jak wspominałam wyżej każde zbliżenie się do siebie powoduje takiego banana na mojej twarzy, że nie da się tego opisać.

Na początku naszej pracy jego zaufanie do mnie było zerowe, totalnie byłam ignorowana i wsadzona w cztery litery pod jego szanownym ogonem. Teraz już jest lepiej ale nadal w naszym przypadku to ja jestem bardziej przywiązana niż on do mnie. Widać, że nie zawsze mi ufa ponieważ w niekomfortowych dla niego sytuacjach jest spięty, nie odnajduje jeszcze we mnie pełnego oparcia ale praca, praca, ciężka praca daje efekty. Na koniec wpisu wstawiam film jak z zerowego zaufania powstaje powoli ta więź między nami. Widać w jego oczach jak pozwala zbliżyć się mi do siebie coraz bardziej. Więc proszę Was, jeżeli macie trudności ze swoim psem nie poddawajcie się ! Ja po pięciu latach, tak po pięciu dostrzegłam jakikolwiek stopień przywiązania mojego psa do mnie. Czas to złoty środek, tylko trzeba uzbroić się w cierpliwość. 


Jeśli chcecie post odnośnie mojej historii z Izaya jak i o naszych trudnościach w życiu codziennym dziejcie znać :) 

Miłego oglądania filmu.